Poleć mi fajną książkę!

Drodzy Czytelnicy!

Przed nami podsumowanie akcji: Poleć mi fajną książkę!

W bieżącym zestawieniu proponujemy trzy tytuły: „Harry Potter”, „Step Closer” („Podejdź Bliżej”) oraz „Futu.re”.

Niezmiernie miło jest nam ogłosić, że niekwestionowanym zwycięzcą wśród recenzentów jest Kuba Gąsiorek!

Niemniej jednak, serdecznie dziękujemy wszystkim Wam za nadesłane recenzje, staraliśmy się publikować te, które były najciekawsze i najbardziej zachęcające do lektury. Życzymy wszystkim doskonałych wakacji, pełnych przygód, cudownych przeżyć, doświadczeń oraz spotkań z przyjaciółmi i… wspaniałych książek

Czytanie jest super!

Koordynatorka akcji: Karolina Orłowska

Czułeś się kiedyś odizolowany, odrzucony czy niechciany? Do czego zdolna jest posunąć się osoba która ciągle jest na drugim miejscu lub jest niepotrzebna innym? Jak wiele może zrobić aby wreszcie zostać zauważonym? W dzisiejszej (ostatniej już w tym roku szkolnym) recenzji książki pt. „Step Closer” („Podejdź Bliżej”) autorstwa Scott Cawthon, Elley Cooper, Kelly Parra & Andrea Waggener właśnie poruszony jest temat odrzucenia, który w tych czasach jest bardzo powszechny. Książka podzielona jest na 3 opowiadania.

Pierwsze tytułowe pokazuje nam historię Pete’a i jego młodszego brata Chuck’a. Pete za szybko musiał dorosnąć gdy jego rodzice się rozwiedli. W wieku 16 lat musiał tak naprawdę zajmować się wszystkim w domu, bo jego mama z którą mieszkali żyła w „swoim świecie”. Chłopak nie lubił swojego brata przede wszystkim z tego powodu, że musiał się nim zajmować, przez co nie miał wolnego czasu. Pewnego dnia gdy Chuck bawił się w sali gier w jednej z pizzerii (a Pete go pilnował) do Pete’a podeszła koleżanka z klasy zapraszając go na imprezę, już w tym momencie chłopak wiedział, że nie będzie mógł pójść. W restauracji była scena na której trzy roboty zabawiały dzieci, czy to śpiewając piosenki czy tańcząc itp. Oprócz tych trzech, był jeszcze jeden, ulubieniec Pete’a, Foxy. Czerwony lis-pirat, z przepaską na oku i hakiem zamiast jednej ręki. Chłopak wiedział, że robota nie ma na scenie więc musiał być na zapleczu. Wtedy wziął brata i razem poszli na zaplecze. Było ciemno i Chuck ciągle chciał wracać. Pete podszedł do małej sceny z kurtyną i włączył przycisk. Kurtyna odsłoniła się i robot wyszedł z niej wymachując hakiem i powtarzając „Jeśli chcesz zostać piratem musisz oddać mi swoje oko i dłoń”. Pete wybiegł stamtąd razem z bratem. Jedyne o czym marzył to aby Chuck nie poskarżył się mamie, tylko że kara za przestraszenie brata byłaby dużo lepsza niż to, co stało się dalej…

Drugim opowiadaniem jest „Dance With Me”, „Zatańcz Ze Mną”. Opowiada o życiu Kasey, która wychowywała się bez ojca. Jej matka nie bardzo zajmowała się córką i pewnego dnia przyprowadziła nowego mężczyznę do domu mówiąc, że to jej chłopak. Kasey nie podobała się koncepcja mieszkania razem, ale dała radę to zaakceptować w przeciwieństwie do chłopaka jej matki, który od razu powiedział, ze kobieta ma wybierać albo on albo jej córka. Tym sposobem Kasey wylądowała na ulicy przed ukończeniem 18 lat. Znalazła dwóch przyjaciół i w trójkę „mieszkali” w opuszczonym magazynie, a utrzymywali się przede wszystkim z kradzieży. Tak jak tego dnia. Kasey stała przed pizzerią z salami do gier i zobaczyła jak jakaś kobieta odkłada torebkę na samochód aby zapiąć dziecko do fotelika. Wtedy Kasey założyła maskę i pobiegła zabierając ze sobą torebkę. Pieniądze podzielili na 3 i przyjaciele Kasey poszli za te pieniądze na imprezę a ona została i oszczędzała na następny dzień. W torebce oprócz portfela były cukierki i nagroda którą (okradziona) dziewczynka wygrała w restauracji. Okulary 3D z narysowaną baletnicą. Kasey założyła je i zauważyła mały ruszający się punkt w oddali, po ściągnięciu ich, nic tam nie było. Następnego dnia wydali resztę pieniędzy na ubrania itp. Kobieta założyła okulary a ruszający się punkt był bliżej, teraz mogła zobaczyć, że była to baletnica. Taka baletnica jaką Kasey zawsze chciała być. No może nie do końca taką, a na pewno nie taką przed którą będzie musiała uciekać.
Ostatnia najsmutniejsza historia nosi tytuł „Coming Home”, „Powrót Do Domu”. Główną postacią tutaj jest Susie, 8-letnia dziewczynka która ma super moc, a mianowicie widzi kolory gdy z kimś rozmawia. Opowiada coś swojej siostrze Samancie i widzi zielony, bo ta jest szczęśliwa. Mama wraca z pracy a Susie widzi niebieski i wie, że mama jest smutna. Od kilku tygodni cała rodzina jest szara. Pewnego dnia Susie, Samanta (6- letnia siostra Susie) i ich mama wracają samochodem do domu. Susie rozmawia z mamą ale ta nie reaguje, co jakiś czas tylko zastyga w miejscu jakby doznała szoku. W domu Samanta i Susie bawią się w ich pokoju lalkami. Susie opowiada siostrze historie lalek a w pewnym momencie Samanta rzuca lalką i z płaczem wychodzi z pokoju. Od kilku tygodni dzieje się tak ciągle i Susie nie wie czemu, co robi źle? Czy wszyscy się na nią obrazili i udają, że jej nie ma? Dziewczynka obudziła się po 24 w nocy bo usłyszała coś na zewnątrz, jakby tupanie. Bała się ale coś kazało jej zejść na dół. Schodziła po schodach bardzo powoli. Poszła do tylnych drzwi w kuchni i uchyliła drzwi, od razu drzwi zamknęła Samanta patrząc się w podłogę i mówiąc „Nikogo tu nie ma”. Gdy Samanta wracała do pokoju, Susie poszła za tupaniem do drzwi frontowych i otworzyła je. Stał przed nią duży, żółty robot. Robot miał pomarańczowy dziób i śliniak na piersi z napisem „Let’s Eat”. Nazywała się Chica, a w ręce trzymała talerz z babeczką (nie prawdziwą), z doklejonymi oczami i świeczką która była jeszcze straszniejsza od niej. Chica wyciągnęła wolną rękę a Susie ją złapała. Obie wyszły przed dom a za nimi Samanta zamknęła drzwi. Susie nie wiedziała co się dzieje, kto albo co właśnie trzyma ją za rękę, gdzie idą, dlaczego jej siostra nic nie zauważyła? Najgorsze było to, że czuła, że nie jest to pierwszy raz kiedy idzie z tym robotem za rękę. Nie chcę spoilerować za dużo, ale opowieść naprawdę trzyma w napięciu, a na końcu może lekko polecieć łza.

Naprawdę polecam tę książkę, jest ona dostępna w języku polskim jeśli ktoś nie za bardzo umie angielski. Wszystkie opowiadania się świetnie czyta, nie nudzą a zakończenia potrafią nas zaskoczyć. Każda historia jest o czymś innym więc każdy znajdzie coś dla siebie ?.

Kuba Gąsiorek, 1 ia

Dmitry Glukhovsky, to autor znany przede wszystkim z „Metra 2033”, – niezwykle pesymistycznej wizji przyszłości naszej planety. Wydana w 2015 roku powieść, Futu.re, zdaje się podążać podobnym tropem. Powieść również opowiada o wizji przyszłości naszej planety – trochę innej, ale ciągle niezwykle pesymistycznej.

Z moskiewskiego, ciemnego i post-apokaliptycznego metra Glukhovsky przenosi nas kilka stuleci wprzód, do świetlanych czasów rasy ludzkiej. Przez te kilkaset lat ludzie coraz śmielej bawili się w bogów, aż w końcu dokonali czegoś, co wydawało się nieosiągalne – pokonali śmierć. Dawka specjalnej szczepionki pozwala każdemu zachować młodość i zdrowie – na wieczność. Nieśmiertelność jednak nie jest za darmo – podobnie jak wszystko inne, ma swoją cenę.

Selekcja naturalna zniknęła, a wraz z nią wszelkie miejsce na Ziemi – w samej Europie mieszka ponad 120 miliardów ludzi. Miejsce nie jest jednak największym problemem Architekci nie myśleli zbyt długo – skoro nie ma miejsca ani na szerokość, ani na długość, to zaczniemy budować do góry. Cała Ziemia obrosła w ogromne wieżowce – megastruktury sięgające chmur. Na ich najniższych piętrach zachowały się fragmenty ,,przestarzałej” architektury – jednej z niewielu pamiątek z poprzednich czasów.

W świecie tym nie brakuje jedynie miejsca – o wiele większym problemem są kurczące się zapasy wody i pożywienia. Europa jest przez to najbardziej poszkodowana – jest to bowiem jedyny kontynent, który oferuje wszystkim obywatelom dostęp do nieśmiertelności, a co za tym idzie – nikt nie umiera, a niektóre pary decydują się na dzieci. Została z tego powodu powołana specjalna organizacja, która miała za zadanie zapobiec wyczerpaniu surowców i jedzenia. Wprowadziła ona prawo wyboru, które daje prosty wybór wszystkim przyszłym rodzicom – mogą oni albo przeprowadzić aborcję, albo jednemu z rodziców zostanie wstrzyknięty akcelerator – specjalna substancja niwelująca nieśmiertelność i gwałtownie przyśpieszającą proces starzenia. Zdarza się jednak, że rodzice nie rejestrują ciąży, próbując zachować i dziecko, i nieśmiertelność. Wtedy, przychodzą po nich Nieśmiertelni.

Nieśmiertelni to piechota Falangi – odpowiedzialni są oni za nieco bardziej bezpośrednie kontrolowanie populacji. Ich cechą rozpoznawczą są czarne stroje z kapturami oraz białe maski Apollina. Niezarejestrowane dzieci przez nich znalezione są odbierane rodzicom (jednemu jest wstrzykiwany akcelerator) i przekazywane są do internatów – miejsc odciętych od świata zewnętrznego, gdzie szkoli się je na przyszłych Nieśmiertelnych. Główny bohater książki, Jan Nachtigall 2T, należy do Falangi i jest jednym z 50 tysięcy Nieśmiertelnych. Pewnego dnia zostaje zaproszony przez samego kanclerza i otrzymuje od niego misję – zabić przywódcę Partii Życia próbującego zlikwidować prawo wyboru wraz z jego ciężarną małżonką. Wiele spraw jednak idzie nie po jego myśli, przez co życie głównego bohatera komplikuje i zmienia się o 180 stopni.

Zdecydowanie największym plusem Futu.re jest świat wykreowany przez Glukhovskiego. Na początku książki autor co kilkanaście stron zaskakuje kapitalnymi wizjami przyszłości, do których potem wraca, uzupełniając je kolejnymi szczegółami. Fabuła również zaskakuje – nawet z pozoru błahe zdarzenie z początku powieści może mieć poważne konsekwencje, które wrócą do bohatera później, kiedy czytelnik się tego najmniej spodziewa. Nie jest tak tylko ze zdarzeniami – Glukhovsky wprowadza obiektywnie małą ilość bohaterów jak i miejsc, do których główny bohater często wraca – myślami, jak i fizycznie.

Glukhovsky zadaje ogrom fundamentalnych pytań dotyczących sensu życia, spojrzenia na śmiertelność, starości oraz sensu i istoty wiary, najczęściej w formie dość długich i depresyjnych monologów i przemyśleń głównego bohatera. Widać tu również rozwój bohatera – porównując poglądy Jana dotyczące np: wiary z początku i końca książki, rzeczywiście można zobaczyć wewnętrzną zmianę bohatera.

Podsumowując: Futu.re to tytuł, który spokojnie można polecać wszystkim fanom literatury science-fiction. Wyróżnia się on kapitalnie zbudowanym światem oraz niezwykle dobrą, przemyślaną fabułą. Warto pamiętać jednak, że jest to książka skłaniająca do dość poważnych i zazwyczaj smutnych refleksji – nie spotkamy się tu też z wieloma szczęśliwymi zakończeniami. Nie jest to przez to tytuł na relaksujący wieczór z książką czy na poprawę humoru.

,,Nie powinniśmy żyć wiecznie! Nie takimi nas stworzono! Jesteśmy zbyt głupi na wieczność. Zbyt egoistyczni. Zbyt zadufani w sobie. Nie jesteśmy gotowi na życie bez końca.”

Jakub Pruchnicki, 1 ia

Harry Potter i Komnata Tajemnic jest to druga część z siedmiotomowego cyklu, mówiąca o przygodach młodego czarodzieja, który wychowuje się bez rodziców, czyli Harrego Pottera.

Autorką tej powieści jest Joanne Kathleen Rowling, nauczycielka literatury oraz pisarka pochodząca z Wielkiej Brytanii. Napisała ona takie książki jak Harry Potter, Fantastyczne Zwierzęta, Zabójcza Biel i wiele innych.

W książce są opisane tajemnicze przygody trójki bohaterów: Harrego Pottera, Rona Weasleya oraz Hermiony Granger. Trójka bohaterów zawsze pojawia się w najgorszych momentach i cała wina spada na nich a ich dom Grifondor traci punkty. W książce jest przedstawiony motyw walki dobra ze złem. Akcja toczy się w Hogwarcie, czyli w szkole magii dla czarodziejów.

Myślę, że warto przeczytać jak i obejrzeć całą trylogię Harrego Pottera, ponieważ

jest to książka pełna przygód, niespodzianek, może także dostarczyć nam wiele uśmiechu na twarzy, przenosimy się w niej do innego świata, świata magii.

Wojciech Gorczyca kl 1PA